No. 1 is het eerste gebouw in de gebiedsontwikkeling Amsterdam Waterfront, op het oude NDSM-terrein aan de noordzijde van het IJ. Dit gebouw gaat plaats bieden aan het hoofdkantoor van de HEMA en het hoofdkantoor van VNU Media.
Aan dit gebouw liggen de uitgangspunten van het stedenbouwkundig plan van Rapp & Rapp ten grondslag. Dit stedenbouwkundig plan gaf een rechthoekige bouwenvelop aan, waarbij de gevel bestond uit een natuurstenen plint, een metselwerk middenzone en een terugliggende dakopbouw.
Om beide bedrijven toch een eigen identiteit te geven binnen het grote bouwblok, is er voor gekozen het gebouw in de middenzone te scheiden middels een buitenruimte. Daarbij hebben beide gebouwdelen een eigen gevelgeleding gekregen. VNU-Media heeft een horizontale geleding en de HEMA heeft een verticale geleding met hoge, smalle ramen. Het hoofdkantoor van de HEMA is gesitueerd rondom een atrium.
Rotec, een handelsonderneming van verspanende gereedschappen in de bouw- en industrie sector, heeft eind 2011 hun nieuwe gebouw in gebruik genomen. Het pand, gesitueerd te Ede, bestaat uit een tweelaags gemetseld kantoor met daarachter het magazijn.
De rode draad door het gebouw is de uit houten (Accoya) regels samengestelde wand die de bezoeker begeleid vanaf de entree door de centrale gang, via de trap naar de showroom, kantine en patio op de verdieping.
Het interieur ontworpen door Toke Peelen (Peelen Interieur) wordt bepaald door natuurlijke materialen en kleuren waardoor een moderne maar ook sfeervolle werkomgeving is gerealiseerd.
Begin van 2010 is het pand opgeleverd van bouwbedrijf Van Deelen, gesitueerd in de oksel van twee doorgaande wegen op een bedrijventerrein in Veenendaal. Het industriële pand wordt gekenmerkt door de gemetselde plint die het zwarte volume draagt van geprofileerde staalplaat waarbij het kantoor en de bedrijfshal naadloos in elkaar overgaan. Onder de overkraging bevindt zich de entree met receptie, vergaderruimtes, administratie en kantine. Op de verdieping zijn kantoren gerealiseerd.
Het paviljoen van de gemeente Haarlemmermeer op de Floriade van 2002 is het resultaat van een intensieve samenwerking tussen de ontwerpers van het bureau Asymptote uit New York en het team van architect Anton Bronsvoort.
Asymptote heeft haar ideeën vastgelegd in computerbeelden en schaalmodellen en Bronsvoort Blaak Architecten, verantwoordelijk voor de uitvoering heeft een vertaalslag gemaakt naar de realisatie.
Water speelt in veel opzichten een belangrijke rol in het ontwerp. Vanuit de vliegtuigvleugelachtige daken stroomt continu een enorme hoeveelheid water langs glazen wanden die een watervalpoort vormen als toegang voor de bezoekers.
De enorme vide in het hart van een gemetseld, drie laags kantoorgebouw van Groothuis Bouwgroep is beeldbepalend als je door de entreedeur binnenstapt.
Toke Peelen is verantwoordelijk voor het interieurontwerp. Houten latten zijn ritmisch samengesteld tot balustraden en schermen die privacy bieden in de kantoren, het binnenvallend licht filteren en het geheel een warme uitstraling geeft. De oranje “container” biedt plek aan de receptioniste die strategisch geplaatst is in de centrale hal.
Gaudi in Zwolle
Ter gelegenheid van de oplevering van het bedrijfsgebouw voor StorkAir te Zwolle heeft het bouwteam een kunstwerk aangeboden aan de nieuwe gebruikers van het pand. Kunstenares Danny Baggen ontwierp een 240m2 groot mozaïek. Baggen liet zich inspireren door hetgeen waar StorkAir dagelijks mee werkt: de lucht (en alles wat daarmee te maken heeft). Het ontwerp is uitgevoerd door Bronsvoort Blaak Architecten samen met de andere bouwteamleden en het personeel van StorkAir. Het tegelplateau in de overdekte wintertuin vormt het hart van het gebouw. Het is dan ook vanuit vele ruimtes te bewonderen. Op de foto’s kunt u een aantal stappen van het mozaïekproces zien met op de laatste foto het eindresultaat.
Je moet het zien om het te geloven. Zo’n veertig jaar bouwt Justo Gallego nu aan zijn Templo Consagrado a la Madre de Dios. Gevoed met de meest uiteenlopende (afval)materialen groeit het langzaam maar gestaag. Zover ik weet wordt alles gefinancierd met donaties, zowel geld als materiaal. Alles wat hij ‘toegeworpen’ krijgt, lijkt een plek te krijgen. Don Justo, nu 82 jaar oud, bouwt met hulp van vrijwilligers, vaak kunststudenten die het als een soort stage zien. De Ier die wij spreken is kunstenaar en zit in de laatste week van de twee maanden die hij er verblijft. Hij werkt from six to six, zonder siesta. Hij is even naar beneden gekomen van het golfplaten dak dat hij samen met Justo en diens assistent Young Pablo aan het verstevigen is. Hij praat met ons, ondertussen emmertjes met cement vullend, die hij met een touw naar boven hijst. De bouwmeester is duidelijk niet van plan naar beneden te komen en wij proberen door het gekierde dak een glimp van hem op te vangen. Ik voel me er wat ongemakkelijk bij, alsof we een beroemdheid aan het spotten zijn.
Het is wonderlijk, van een afstand oogt de kathedraal broos, van dichtbij blijkt alles uitermate monumentaal. Je ziet dat de eerder gebouwde, laag gelegen delen van de tempel, steeds opnieuw verstevigd zijn. De Ier vertelt dat het zo stevig is dat het waarschijnlijk meer zal gaan kosten om het af te breken dan te voltooien. Een soort van garantie eigenlijk. Naar boven toe wordt duidelijk dat houtje-touwtjebouw ten grondslag ligt aan dit alles. Ramen (en eigenlijk alles) worden op hun plaats gehouden met ijzerdraad, allerhande emmertjes zijn als grondvorm gebruikt voor ornamentjes. Ik zie een stenen trap waar blijkbaar op het laatste moment bedacht is dat die laatste trede wel erg hoog is, dus is er halsoverkop een extra tree gefabriceerd. Van een compleet ander materiaal. En toch oogt het allemaal vreemd consequent. Het gebouw ademt een merkwaardige intensiteit. Het ‘sacrale van de bezetenheid’ zoiets. Dit kan alleen maar het werk van een gek zijn, en daar bedoel ik niets slechts mee. De Ier vermoedt dat Don Justo de voltooiing niet meer zal meemaken maar er zijn anderen, waaronder Young Pablo, die het karwei voor hem zullen klaren. Je zou zeggen dat de meester, de gek, node gemist zal worden.
Mejorade del Campo, 25 augustus 2007
Eva Blaak en Jerry Veldhuizen
Een activiteitencentrum voor mensen met een verstandelijke handicap met 6 groepsruimtes en de daaraan gekoppelde voorzieningen is eind 2010 opgeleverd. Het gemetselde 2-laagse gebouw omarmt de buitenruimte die aan de zuidkant van het plan is gesitueerd.
De groepsruimtes worden met grote schuifdeuren ontsloten naar tuin of balkon. Aan de noordzijde zijn de kantoren, de bewegingsruimte en overige facilitaire ruimtes geprojecteerd.
Een duurzaam gebouw realiseren is een belangrijk uitgangspunt geweest. Zowel bouwkundig (materiaalkeuze, isolatie waarden van de bouwschil) als installatie technisch (warmtekoude opwekking, CO2 meting ten behoeve van ventilatie, zonneboiler, PV-panelen et cetera) heeft de opdrachtgever, de Gemiva-SVG Groep, geïnvesteerd in duurzaamheid.
Een bestaand kantoorpand in Amersfoort opgebouwd uit 3 kantoorlagen heeft een compleet nieuwe inrichting gekregen voor de nieuwe eigenaar Lomans Totaalinstallateurs.
In het gebouw zijn kantoren, vergaderruimten en werkplekken in open ruimten ontworpen om de diverse afdelingen in teams te kunnen huisvesten. Kleurrijke, deels open kastelementen (voor o.a. printen, kopiëren en koffie) zijn geplaatst op tapijttegels in verschillende warme kleuren die de grote open ruimte opdelen in werkbare kantoortuinen.
Als verlengde van de kantoren is een deel van de aangrenzende bedrijfshal ontworpen als een plein waar mensen elkaar ontmoeten voor lunch, vergaderingen en overige bedrijfsactiviteiten. De ovale “arena” op dit plein is tevens de plek waar door middel van panelen en moderne presentatietechnieken de Lomans-mensen en hun werk centraal worden gezet.
De nieuwe huisvesting van het hoofdkwartier van de importeur van Caterpillar is de eerste in een reeks gebouwen die geprojecteerd zijn op de zogenaamde PON-CAMPUS te Almere.
Naast het centrale magazijn, de werkplaatsen en bedrijfskantoren is ook de holding van PEPS (het moederbedrijf van PONCAT) in het complex ondergebracht. Alle afdelingen binnen het gebouw zijn ruimtelijk verbonden. De bezoeker betreedt het gebouw via een loopbrug op de eerste verdieping en staat zo in het hart van de PONCAT organisatie.
De holdingkantoren zijn ondergebracht in een penthouse dat onder het showroomdak is geschoven. In het terreinontwerp omzomen de groenen dijken de campus.
Op een prachtlocatie aan het Weerwater in Almere ligt de nieuwbouw van Grundfos, de bekende Deense pompenfabrikant.
De kantoren zijn ondergebracht in 2 volumes, een tweelaags en een drielaags gedeelte. Begane grond vloer, langs gevel en dakvormen een liggende U-vorm van beton met daartussen grote glaspuien.
Transparantie is het centrale thema in de architectuur zowel in het exterieur als in het interieur, buiten en binnen gaan moeiteloos in elkaar over. De spierwitte, superstrakke metaalgevel van het uitkragende dak en de blauwgranieten schanskorvenwand omringen het expeditieplein. Toke Peelen ontwierp het gehele interieur en maakte daarbij gebruik van de Deense meubelenfabrikant B8, een dochteronderneming van het moederconcern Grundfos.
De hoofdvorm van de nieuwbouw van Broekhuis wordt bepaald door de showroom gevels die de gebogen kavellijn volgen. Een kantoorgebouw van 3 etages op kolommen vormt als verticaal ruimtelijk element een belangrijke landmark voor het hele gebied. Een uitbundig kleurgebruik in het gehele interieur verbindt de werelden van Ford, Mazda, Volvo, aftersales kantoren, werkplaats en holdingkantoren.
Het is deze kleurrijke wereld van de Broekhuis mensen die bepalend is voor het imago van de vele verschillende ruimtes in dit complex.
Toke Peelen ontwierp onder andere een gezellige, chique grandcafe voor Volvo dat tevens moeiteloos aansluit bij het kleurrijke spectrum van de Ford en Mazda modellen. Via een looproute op de eerste etage zijn showrooms, werkplaats, vergaderzalen en lunchroom verbonden met de Holding- en leasekantoren in de hoogbouw.
Een grote, witte, monoliet met gevels van meer dan 150 meter lengte is de nieuwe huisvesting van deze hightech ventilatoren bouwer. Het is een echte kennisfabriek waarin kantoren, laboratorium, productieruimten en magazijnen in een volume zijn ondergebracht.
Het hart van het gebouw is de wintertuin, een met glas overdekt plein met een eigentijdse Gaudi tegelmozaïek als multifunctionele vloer. Opvallend is het enorme overstek boven de hoofdingang waardoor de entree van het Zwolse bedrijventerrein Hessenpoort een markante poortwachter heeft gekregen.
